ستبكي عندما تقرا هذة القصيده , افضل قصيده عن الام
لما جيت اكتب عن امي قولت عنها شايلة همى قولت دى بتجرى فدمي
شايله سرى كان زمان بينى و بينها حبل صرى اتقطع يوم الولاده و اتوصل حبل
الوداد كنت بابكى و كانت بتحضن بابتسامه و قتها مكنتش بفكر دة الضنا جة من
الضني لما جيت اكتب عن امى لاقتنى بكتب عنى انا لما جيت اكتب عن امي
عاجزه قدامى الحروف شالتنى لحد ما بلغت الحلم و ياما بتدلع عليها و ياما بتمنع
عليها و ياما حاوطتنى بجناحها و كانت بتحضنى ببساطه و لمابتعب كانت بتعب
كانت تطبطب كانت تجيبلى الشوكولاته السنين بجحه و صريحه امى ما بتعرفش
تجرح بس ياما باتت جريحه لما جت و قفت قصادى قالتلى انت امتدادى انت نور
عينى اللى شبهى انت دونا عن و لادى و قتها انا كنت غاوى للغناوى كنت اسيبها
قاعده و انزل اترمى فحضن القهاوى هى ديا اجمل عيشه هاتلى نار على فحم
شيشيه هاتلى طاوله امى دى فاكرانى طيشه لا ده انا راجل بشنبى بصوا دقني
و اما جالى الحزن داقنى و الزمان خد منى خانه الدوا اللى عند امى مش لاقية ف
الاجزخانه جميع ليله كنت برجع و الدعا صالبلى ضهرى و التعب فارد طريقى و السنين
بتقولى اجرى فالزمن عمال بسابق بلتقى بحضن بفارق زحمه الدنيا خدتني
مفتكرهاش الا لما بس الاقى الطعام حادق
ستبكي عندما تقرا هذة القصيده , افضل قصيده عن الام
افضل القصائد عن الام
